W poszukiwaniu zimowej Wysokiej Kopy

Góry Izerskie zimą słyną głównie z narciarstwa biegowego. Ten rejon to mekka wszystkich fanów tego sportu w Polsce. Serce bije głównie od strony Jakuszyc. Tam jest przygotowana infrastruktura, odbywają się zawody. Izery od strony północnej są praktycznie wyłączone z krwiobiegu. Tam nie uświadczy się ratraka, bardzo rzadko spotka się narciarza. Nieokiełznane ilości śniegu, cisza i narciarski pierwiastek przygody - wizja mocno zachęcająca. Pojechaliśmy! Poza tym, Wysoka Kopa zimą już dwa razy stawiała mi opór. Chciałam francę zaskoczyć i w końcu udeptać na niej trochę śniegu. Czy dała w końcu za wygraną? :)

piątek, 15 stycznia 2016

Zajechaliśmy na parking na Rozdrożu Izerskim 767 m n.p.m (droga między Świeradowem Zdrój a Szklarską Porębą). Ilość padającego śniegu mocno nas zaskoczyła. W sumie to nie przypominam sobie, żeby w prognozach pogody zapowiadano opady przez cały dzień! Warunki były tak dobre, że ruszyliśmy na nartach już przy samochodzie. By dostać się na główny grzbiet, wybraliśmy spokojnie wznoszący się szlak żółty (Droga Panoramiczna). Trochę się nam dłużyło. Wszędobylska biel i brak słońca zaczęły psychicznie męczyć. Zakładaliśmy ślad, zmieniając się co jakiś czas na prowadzeniu. 

Start jeszcze delikatnie przetarty, ale ślad szybko zanika.

Damian folguje sobie jeszcze bez czapki na głowie :)

Śnieg na karku ;)

Tu już ślad zanika.

Ciągle pada śnieg, niech zasypie nas...

Męskie pogaduchy ;)

A ja sobie foczę swoim tempem.

Ostry zakręt.

Włosy już zaczynają się przeobrażać.

Dostaliśmy się na Rozdroże pod Kopą  przywitani podmuchami wiatru. Ukryliśmy się wśród ociężałych od śniegu iglaków na jedzonko i herbatkę. Tylko my, cisza i Izery. Niemożliwe? A jednak :)

Ruszyliśmy szlakiem czerwonym w stronę Sinych Skałek 1122 m n.p.m (znowu spotykam się z Orłowiczem w nowej odsłonie). Wieje śniegiem po oczach. Wysoka Kopa już chyba wyczuła moją obecność :)

Podchodzimy w stronę Sinych Skałek.

Widoków nie odnotowano.

Wiata w stylu skandynawskim między Przednią Kopą a Izerskimi Garbami.

Troszkę wymęczeni dotarliśmy w końcu do wiaty, która w okresie letnim stanowi m.in punkt wejścia na Wysoką Kopę (na szczyt nie prowadzi znakowany szlak). No tak, bez śniegu, to byłaby pestka. Góra jest dość rozlazła, więc samo podejście nie jest też męczące. Zimą to zupełnie co innego. Ścieżka przysypana śniegiem. Którędy iść? Drogę generalnie wyznaczały nam miejsca, w których nie wpadaliśmy w niskie iglaki. I tak szliśmy w nieznane, wypatrując przywieszonej do drzewa tablicy z napisem. A drzew mnóstwo, śniegu jeszcze więcej. Poszły w ruch urządzenia nawigacyjne. Wg nich osiągnęliśmy wysokość 1126 m n.p.m. Daliśmy sobie spokój z dalszym szukaniem, bo moglibyśmy tam zabalować do nocy. Chociaż faktem braku tabliczki byłam trochę niepocieszona. Damianowi nie chciało się wracać z powrotem do wiaty po naszych śladach. Wkradł się u niego mały narciarski survival...  

Strumienia na nartach jeszcze nie pokonywałam.

:D

Pojawiliśmy się z powrotem na czerwonym szlaku. Podeszliśmy na nieczynną kopalnie kwarcu "Stanisław". W tym miejscu, zawsze czuję się jakbym była na jakiś odległych, zapomnianych przez świat terenach rosyjskich. Niestety samochodu (głównej atrakcji kopalni) już nie ma. Pokręciliśmy się chwilę i ruszyliśmy dalej.

W takiej aurze te opuszczony budynki są naprawdę straszne.

Gdzie jest samochód?

Uwaga na niskie gałęzie!

Skałki na Zwalisku.

Tuż za skałkami, na Rozdrożu pod Zwaliskiem  1005 m n.p.m mieliśmy skręcić w lewo na zielony szlak. Zaczęła się robić szarówka, a mazideł na drzewach jak nie było, tak nie ma. Oho, chyba te Izery nie chcą nas wypuścić! Damian zniknął. Marcin twardo próbował przedostawać się miedzy powalonymi konarami drzew na nartach. Ja się wkurzyłam i przypięłam narty do plecaka. W sumie to po raz pierwszy odkąd je kupiłam. Myślałam, że ich ciężar będzie makabryczny, ale plecy nawet się nie zająknęły.  W końcu dobiegły do nas krzyki. Jest szlak! Ruszyliśmy. Niestety warunki uniemożliwiały na jakikolwiek zjazd. Zeszliśmy na butach. Gdy trochę zrobiło się szerzej, ponownie założyliśmy narty i w świetle czołówek pomknęliśmy w stronę parkingu.

Nasza pętelka. Nie uwzględniono poszukiwań Wysokiej Kopy :)

Profil trasy wyliczony z portalu mapa-turystyczna.pl